Begiak ireki, oina lurrean jarri eta euria ikustea zalantzak sortu zituen azkeneko korrikaldia egin zuen moduan. Buelta erdia, eta berriz ere begiak itxi eta segituan, jauziak, pauso bortitzak, korrikaldi zentzugabeak, azkenean koltxoira itzultzeko. Buelta pare bat, begien kliskada luzeak, egonezina eta proba berri bat egitera. Lagunen laguntzari agur esan eta ohera hirugarrengoz baina buru barruan, bihotzean, aurreko egunean irakurritako hitzen oihartzuna. Ezin naiz damutu, ezin naiz zapore gazi horrekin betirako geratu. Gora, orain bai, gora berriz ere ez erortzeko.
Bederatziak eta ni etxetik ateratzen, triatloia ez da hasi baina "kuatloia" bai niretzat. Kotxean hegan egin eta hasiera puntutik ezin gertuago aparkatu. Eskerrak. Dortsala hartu, banku batean aldatu, karneta ahaztu, igeri egiteko betaurrekoak bezala, modu txarrean, era desegokiz dortsala jarri... Ezer prestatu gabe, dena prest.
Hasten da urperaketa kolpeen artean, ohiturari jarraituta, jadanik ez nau harritzen. Besokada lasaiak, arnasketa urduriegiak. Arrokak, ondarra eta lehenengo transizioa. Orduan magia, onura, ontasuna, bihotz on batek eragindako magia, nor ote? eskerrak hari. Bizikletarekin aurrera, hasiera deserosoa jarraipen egokia emateko, indartsu sentitzeko eta bigarren transizio azkarrari paso emateko. Urratsez urrats banijoa motel, lasai, baina seguru, gutxitik gehiagora, dena kontrolatuz.
Badago, jadanik nire barnean, besokadak, pedal kolpe eta oinkadei esker, baina baita gogo, ausardi eta ametsei esker. Eta nola ez, ontasun, jakitun eta ametsei esker.
"Ez egin lo atseden hartzeko, eginzazu lo amets egiteko" (G.Larrea)
00:45:44 New LANIK Record
No hay comentarios:
Publicar un comentario